Roep om verpleegzorg voor migranten
Turkse of Marokkaanse ouderen in een verpleeghuis kwijnen veelal in eenzaamheid weg. Rekening houden met hun culturele achtergrond gebeurt zelden. Het aantal verpleeghuizen met een afdeling voor deze migranten is op 1 hand te tellen. Er zijn welgeteld 2 huizen in heel Nederland die volledig zijn toegespitst op Turken en Marokkanen. En dat terwijl ook in deze groep de vergrijzing in alle hevigheid toeslaat. Het is een vergeten groep.
De eerste generatie migranten
In de jaren 60 kwamen de eerste Turken en Marokkanen naar Nederland om hier te werken. Het was meestal het zware en ongeschoolde werk waar anderen niet aan wilden beginnen. Gastarbeiders werden ze genoemd. En van gastarbeiders werden ze Nederlanders, want ze bleven en werden een onderdeel van deze samenleving. De eerste generatie migranten is nu oud. Met de vergrijzing ontstaat een nieuwe zorgvraag, een vraag die cultureel, religieus en taal gebonden is.
Wat is het probleem?
“Wij zorgen voor onze kinderen, en als wij oud zijn zorgen ze voor ons,” dat is nog steeds het geval, alleen het wordt geleidelijk minder. Logisch, zorgen voor je ouders kost tijd en die heeft anno 2023 niet iedereen meer. Toch moeten velen die tijd wel vrijmaken. Je oudere vader of moeder onderbrengen in een geschikt verpleeghuis, waar rekening wordt gehouden met taal en achtergrond, is problematisch. Ze zijn er bijna niet. Vergelijk het met de Nederlanders die na 1945 emigreerden naar Australië. Ze zijn nu oud en zorgbehoeftig. In het verpleeghuis “vallen” ze terug op hun moerstaal en zijn in down under letterlijk onbegrijpelijk geworden.
Dat doe je niet
Het probleem wordt alleen maar groter. Het aantal Turken boven de 65 bedraagt bijna 26.000 en bij de Marokkanen zitten we bijna op 28.000. Die aantallen gaan de komende jaren verdubbelen. Zorginstanties hebben er tot nu toe bijna niet op ingespeeld. “Ze worden wel verzorgd door hun naasten of gaan terug naar het land van herkomst,” zo werd algemeen aangenomen. Tevens is het nog steeds een taboe in migrantenkringen om de zorg voor je ouders uit te besteden. “Dat doe je niet, dat doe je zelf.”
Maar wat als het echt niet gaat
Dan heb je pech. In Oosterhout is verpleeghuis Lale gevestigd, compleet gericht op Turken, en in Huizen is een zorghuis toegespitst op Marokkanen. Daarnaast zijn er pakweg zo’n vijf verpleeghuizen met een afdeling waar deze ouderen centraal staan. Ze liggen dus niet voor het oprapen. In praktijk betekent dit dat alleen de weg openstaat naar een regulier verpleeghuis voor de oudere migrant. De geuren en kleuren van het mediterrane eten worden vervangen door een eenvoudige boterham met kaas en de warme maaltijd is een stampotje boerenkool.
Wat nu?
Vlak voor de Kerst vorig jaar verscheen een beleidsnota van de ministers Helder (Langdurige Zorg) en Kuipers (Volksgezondheid) plus van staatssecretaris Van Ooijen (eveneens Volksgezondheid), getiteld Cultuursensitieve Zorg. In de nota staat dat de “leefwereld van de patiënt” voorop dient te staan en “Cultuurspecifieke zorg specialiseert zich in het zorgaanbod in eigen taal en cultuur van de patiënt of cliënt.” In 13 pagina’s werken de bewindslieden hun standpunten uit. Op papier “ziet het er goed uit.” Nu de praktijk nog, en die is… weerbarstig.
Bekijk hier de hele uitzending van Meldpunt.
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Waarom aparte verzorgingshuizen? Waarom in andere taal? Deze mensen zijn al heel lang in Nederland, dus spreken Nederlands. Qua voeding is het niet anders dan rekening houden met, net als voor mensen die een dieet hebben.
Als deze mensen nog niet geintegreed zijn, dan moeten wij ons niet weer aanpassen, maar dan blijven er 2 mogelijkheden over: 1. verzorging bij/door eigen familie 2. terug naar het land van herkomst. (wat na overlijden toch vaak al gebeurt)
Ik discrimineer niet, maar verwacht wel dat mensen die hier willen wonen en dat al jaren doen, zich aangepast hebben aan onze normen, waarden, taal en huisvesting.
Zit de tv uitzending te kijken, de eerste gastarbeiders kwamen jaren 60 naar Nederland, meer als 60 jaar geleden dus. Je zou zeggen als je ergens meer als 50 jaar woont, werkt en in het Nederlandse leven mee draait dat je dus verstaat wat er gezegd of gevraagd wordt . Maar moeten er nu weer maatregelen genomen worden om die mensen in het verzorgingshuis mee te laten draaien. Onze ouderen zouden die ook deze “luxe” krijgen als zij in Turkije of Marokko zouden wonen en daar op latere leeftijd in een bejaardentehuis of verzorgingshuis terecht zouden komen? Ik discrimineer niet maar als je al meer dan 50 jaar hier woont blijkt toch wel dat je t goed naar je zin hebt, en dus jezelf aangepast zou moeten hebben. Want als ik t ergens niet leuk vind ga ik weg om toch een leukere plek te zoeken.
Dus bij onze ouderen is het heel normaal geworden dat mensen met andere achtergrond en cultuur werken, wij mogen immers niet discrimineren. Maar nu komen er islamitische verzorgingshuizen waar alleen islamitische verzorgenden aangenomen worden, het is immers belangrijk dat je verzorgd wordt door mensen met dezelfde achtergrond en cultuur.
Wat een land!
Mijn ouders werden op latere leeftijd geconfronteerd met verzorgenden die slechts Nederlands spraken, anders gekleed gingen en andere culturele waarden uitdroegen.
Als kind heb ik mijn stinkende best gedaan om de, voor hen belastende, situatie goed te praten: de tijden zijn veranderd, geef ze een kans, ieder zijn cultuur en geloof etc.
Als mantelzorger heb ik 24/7 voor mijn ouders klaar gestaan naast mijn werk: ook toen ik dik 100 km verderop woonde.
Wat kreeg ik een verwijten toen mijn langstlevende ouder, tegen mijn zin en belofte aan die ouder, in 2014 opgenomen moest worden in een verzorgingshuis. De meeste verwijten kwamen uit de ‘medelanders’-hoek: zij zouden dat nooit laten gebeuren en het altijd zelf als familie oplossen.
Wat is er veranderd in krap 8 jaar?
Er liep immers heel veel zorgpersoneel van buitenlandse origine in 2014 op div.specialismen (die ook voormelde visie m.b.t. zorg voor ouderen predikten).
Integratie lijkt nu opeens een lelijk woord voor deze groep mensen, die al meer dan 50 jaar in Nederland woont.
En moeten er, sec voor hen, aparte verzorgingshuizen worden geopend in Nederland.
De wereld op zijn kop.
tja wat vinden we er van gelukkig stinkt het geld niet
Wat een idioterie. Als mensen hier al decennialang wonen , zou je mogen verwachten dat zij volledig ingeburgerd zijn, qua taal, cultuur en dus ook eetgewoontes.
Daar is dan dus helemaal géén aparte zorg voor nodig.
los daarvan, is de eetcultuur in Nederland door de jaren heen sowieso ook al veel diverser geworden en vinden veel Nederlanders het heel normaal om af en toe Turks, Marokkaans etc te eten, dus menig verzorgingstehuis zal ongetwijfeld ook wel eens een ‘oosterse’ maaltijd serveren.
En wat betreft cultuurspecifiek ‘entertainment’ ; het TVzenderaanbod biedt ook tal van buitenlandse zenders dus kunnen Turekn,Marokkanen etc eenvoduig afstemmen op de zender van hun land van herkomst.
We dreigen in Nederland onze eigen identiteit verloren te laten gaan door de extreme aanpassingsdrang van de politiek.
Woon je als Nederlandse oudere in Turkije , Marokko of elders in die regio dan hoef je er absoluut NIET op te rekenen dat zij hun zorgstelsel aanpassen aan onze Nederlandse wensen en gebruiken.
kies je ervoor om in een ander land dan dat waar je geboren bent te gaan wonen dan pas je je aan aan de normen en waarden, gebruiken en cultuur van je nieuwe ’thuisland’ .
juist ja
het is voor de gewone man niet eens goed geleverd dus waarom denk u dat het voor de migrant wel beter zal gaan