Verpakkingsmateriaal dat in rekening wordt gebracht bij aankoop van kaas, vleeswaar etc.

Geacht Team,
Het is mij al decennia een doorn in het oog dat ik mij ‘blauw’ betaal aan verpakkingsmateriaal dat bij losse verkoop van voedingsmiddelen in rekening wordt gebracht als ik iets koop bij een slager, kaasboer, visboer en ga zo maar door.
Het toppunt was het afwegen van een verse zwarte truffel bij een delicatessenzaak. De verkoopprijs van de truffel bedroeg €385 p.kg. De verkoper deed de truffel in een plastic zakje, legde dat zakje met inhoud op de weegschaal en deelde mij de prijs mede, €32,85. Ik merkte op dat dat niet de juiste prijs was. Hoezo?, vroeg de man verbaasd? Ik reageerde door te zeggen dat de kostprijs van de truffel misschien wel zo hoog kan zijn, maar niet die van het plastic zakje. Ik vroeg de man vervolgens om een leeg plastic zakje op de weegschaal te leggen en vroeg hem tevens of er een tarraknop op de weegschaal zat? Hij keek mij verbaasd aan, het leek wel of hij het in Keulen hoorde donderen. Hij bestudeerde het toetsenbord van de weegschaal en knikte bevestigend en zei: ‘Die is mij nog nooit opgevallen.’
Ik reageerde daarop met te vragen of hij zo vriendelijk wilde zijn een leeg zakje op de weegschaal te leggen en vervolgens op de tarraknop te drukken. Beide zagen wij dat het gewicht van het zakje 6,8 gram was en na het drukken op de tarraknop verscheen er 0.000 op het scherm.
Wilt u dan nu het zakje met de truffel op de weegschaal leggen en tot zijn niet geringe verbazing viel de prijs toen € 2,62 lager uit. De man gaf ruiterlijk toe dat hij abuis was en bracht mij uiteindelijk € 30 voor de truffel in rekening. ‘Een truffelklant wil je natuurlijk niet zomaar kwijtraken’, voegde hij eraan toe.
Bij veel slagers is het personeel echter niet zo coöperatief. Op mijn vraag om eerst een leeg stukje verpakkingsmateriaal op de weegschaal te leggen en dan op de tarraknop te drukken krijg ik de meest ontwijkende reacties in de trant van: ‘Dat mogen wij niet doen van de baas.’; ‘Dat is mij teveel werk.’; ‘De prijs van de verpakking zit niet in de prijs van het product.’; ‘Als ik het vlees eerst op de weegschaal moet leggen dan sta ik hier de hele dag te poetsen.’ etc. etc. De laatste keer dat ik veel te veel voor verpakkingsmateriaal heb moeten betalen was bij het kopen van twee wildduo’s.
Na het verwijderen van de verpakking heb ik deze thuis op een microweegschaaltje gewogen en het gewicht bleek 11,8 gram te zijn. Voor twee stukjes plastic heb ik derhalve iets van € 0,38 betaald. De poelier geeft echter niet thuis.
Ik veronderstel dat ik wekelijks ca. € 2 – € 2,50 teveel betaal voor verpakkingsmateriaal en dat begint mij steeds meer tegen te staan.
Laten we in theorie er eens vanuit gaan dat mij dat 40 weken per jaar overkomt, dan kom ik op een conservatieve schatting van € 80 – € 100 op jaarbasis. Slaan wij dat om over zo’n 7.000.000 consumenten, dan praten wij over een jaarlijks landelijk koopkrachtverlies van € 560.000.000 – € 700.000.000 en extra bruto winst voor de ondernemers.
Is mijn klacht misschien ernstig genoeg om daar eens aandacht aan te besteden?
Graag een reactie.
Met vriendelijke groet,
Rudolf Bronsveld
06-41 744 866
poelimo@hotmail.com