Handelen van Bol.com en verkooppartner in strijd met dwingend consumentenrecht

Beschadiging bij retour
Raakt het product kwijt of beschadigd tijdens retourzending, dan is dit voor risico van de klant.
Kortom, het risico van verzending is altijd voor risico van de verzender.
(Bron: WebwinkelKeur)
Het komt helaas nogal vaak voor: producten die niet, of beschadigd worden afgeleverd of geretourneerd.
In deze gevallen ontstaat de discussie wie er nu eigenlijk voor de levering verantwoordelijk was: de verkoper of de klant?
Een standaardantwoord is hier niet op te geven.
Er moet gekeken worden naar de aard van partijen die erbij betrokken zijn en of er eventuele contractuele afspraken tussen beiden zijn gemaakt.

Na het sluiten van een koopovereenkomst moet de verkoper ervoor zorgen dat de koper de goederen uiteindelijk in ontvangst kan nemen.
Het risico rust bij de verkoper tot het moment dat dit risico ‘overgaat’ op de koper.
Dit moment is bij zakelijke verkoop aan consumenten (B2C) bij dwingend recht geregeld.
Voor overige varianten (B2B, C2C, C2B) geldt een niet-dwingende wettelijke regeling.
Daar mag dus, bijvoorbeeld in de overeenkomst of algemene (inkoop)voorwaarden, van afgeweken worden.
Oók bij C2C-verkoop (onderlinge verkoop bij particulieren).

Risico gaat over op het moment van bezitsverschaffing

De hoofdregel is dat het risico voor de koper is ‘van de aflevering af’ (art. 7:10 BW).
Dit betekent doorgaans dat de verkoper het risico draagt tot aan het moment van bezorging, ofwel het moment dat de koper de zaak feitelijk in zijn bezit krijgt.

Risico gaat bij consumentenkoop over op consument na inontvangstneming (alleen wanneer bezorging is afgesproken!)

In de Europese consumentenrichtlijn is bepaald dat wanneer de zaak bij de consumentkoper wordt bezorgd het risico pas overgaat op het moment dat de consument, of een door hem aangewezen derde, de zaak fysiek in ontvangst heeft genomen (opgenomen in art. 7:11 lid 1 BW). De ‘aangewezen derde’ is bijvoorbeeld de buurman die je in het bestelproces expliciet hebt aangewezen als ontvanger.

De vervoerder die de consument selecteert in het bestelproces mag niet gezien worden als ‘aangewezen derde’.
Mocht een consument zelf een vervoerder aandragen die niet door de verkoper zelf wordt aangeboden, dan zal het risico overgaan zodra het pakket aan die vervoerder wordt overhandigd (art. 7:11 lid 2 BW).

Het feit dat het risico normaal gesproken pas bij inontvangstneming overgaat, betekent niet dat de consument hiermee altijd veilig zit.
De consument is namelijk de partij die moet bewijzen dat eventuele schade ontstaan is tijdens transport.
En dat is nogal lastig.

Iets dat steeds vaker voorkomt, is het terugsturen van pakketjes, bijvoorbeeld omdat het product niet naar wens is (kleding past niet, of wat voor reden dan ook).
Grote partijen maken met gestroomlijnde retourprocedures goed gebruik van het wettelijke herroepingsrecht dat bij online-aankopen aan iedere consument toekomt.

Zoals hierboven is benoemd, geschiedt bij consumentenkoop de levering tot aan het moment van feitelijke aflevering geheel voor het risico van de ondernemer.
Dit is fijn voor de consument, maar betekent dus wel dat het risico voor retourzending voor rekening van de consument komt.
Soms kan het dus zeker verstandig zijn om pakketten aangetekend en verzekerd te retourneren als consument.