BIG registratie

Dit verhaal inzake een BIG registratie (zaaknr. 2060448) gaat over mijn schoondochter, Aneta Poctova, geboren op 7 september 1993 te Beroun, Tsjechië.

Op haar 20e in het jaar 2013 is zij begonnen met de studie “ambulanceverpleegkundige” aan de Universiteit van Pilsen in Tsjechië.
In het jaar 2016 is zij afgestudeerd.

Op 1 juli 2016 is zij begonnen met werk op de spoedeisende hulp in het Motol universitair ziekenhuis in Praag. Een van de grootste academische ziekenhuizen van Europa.
Hier heeft zij tot vertrek naar Nederland (1 september 2018) naar volle tevredenheid gewerkt.

Tijdens haar studie heeft ze een Nederlandse jongen leren kennen, die ook 3 jaar in Tsjechië heeft gewoond en gewerkt.
In 2018 besloten zij om in Nederland te gaan wonen en werken. Op dat moment was ze zwanger van hun eerste kindje. In september 2018 zijn ze daadwerkelijk verhuisd naar Hoogerheide in Nederland.

Ondanks het feit dat ze zwanger was, heeft ze toen, vol goede moed, direct contact gelegd met het BIG om te kijken wat de mogelijkheden hier in Nederland voor haar waren. Daar werd toen verteld dat zij eerst Nederlands moest leren en examen op B1 niveau moest doen.
Tijdens haar zwangerschap heeft ze toen betaald de inburgeringscursus in Bergen op Zoom gedaan, terwijl ze in de klas zat met o.a. niet gemotiveerde Syrische vluchtelingen die deze cursus volledig vergoed kregen (frustratie nr. 1).
Al na een half jaar (na de geboorte van hun kindje) heeft zij het examen Nederlands gedaan op B1 niveau en heeft zij alle vier examens in een keer met goede cijfers afgerond.

Maar weer eens naar het BIG gebeld (2019). Vervolgens kreeg zij een lijst opgestuurd, waarop alle documenten genoemd stonden die nodig waren voor een geldige aanvraag. Wat schetst dan de verbazing dat de diploma’s Nederlands die gehaald zijn, helemaal niet nodig blijken te zijn (frustratie nr. 2 en een half jaar verloren). Gelukkig spreekt zij inmiddels wel fantastisch Nederlands.

Dan volgt er een lange weg van het bij elkaar zoeken van alle documenten die nodig zijn om er achter te komen dat sommige documenten die in Nederland benodigd zijn, helemaal niet in Tsjechië te verkrijgen zijn. (Frustratie nr. 3).

Zo wilde het BIG bijv. het document “ Geldigheid van de handelsvergunning (als het medische certificaat nog steeds geldig is zonder professioneel toezicht)”
Ze heeft dit document 3 jaar geleden ontvangen (document-Medisch beroepsattest zonder professioneel toezicht), maar de autoriteit die dit in Tsjechië afgeeft bestaat niet meer. Het certificaat is niet meer geldig, omdat het van het BIG niet ouder dan 3 maanden mag zijn. Maar ze moest een bewijs zien te krijgen (wat dan?? van wie??) dat het gevraagde document inderdaad niet meer bestaat.

Op zoek naar alternatieven, waarbij de hulp van het BIG ongelooflijk achterblijft. “Zoek het maar uit” lijkt het motto daar. (frustratie nr. 4)

Ook blijkt dat alle formulieren die ingeleverd moeten worden (logisch) vertaald moeten worden door erkende vertalers. Kosten €50,- per pagina.
En op alle documenten moet een stempel.
Later blijkt dat die stempels van een Nederlandse notaris moeten zijn (kost veel geld dus) of van de instantie die ze afgegeven heeft. In haar geval dus Tsjechische stempels.
Stempels om echtheid te garanderen van de Tsjechische ambassade, Nederlandse gemeenten, voldoen voor het BIG niet.
Als voorbeeld: ze heeft documenten ingeleverd met een waarmerkstempel van echtheid door de Tsjechische ambassade in Nederland. Die voldeden niet. Vervolgens heeft ze (tijdens een verblijf in Tsjechië) stempels gehaald op het postkantoor en wat schetst dan je verbazing. Die voldoen wel!!!! Dan begin je toch behoorlijk te twijfelen aan de kennis bij het BIG.

Ook neemt het BIG geen originele documenten zelf in ontvangst, waarop ze bijvoorbeeld een stempel zetten dat ze de echtheid zelf hebben gecontroleerd, zodat, na het maken van een kopie, het originele document terug kan naar de eigenaar. (frustratie nr. 5).

Er gaan tijden overheen en als je niet zelf belt of er achterheen zit, hoor je niet veel. Het enige dat je hoort is dat de documenten zijn ontvangen en dat het minstens 8 weken (of langer i.v.m. corona) duurt, voordat je een antwoord zou kunnen verwachten. (frustratie nr. 6).
Maar als je na 8 weken of langer belt kunnen ze je (na lang zoeken) wel vertellen wat er ontbreekt of wat er nog niet goed is (frustratie nr. 7).

Inmiddels zijn we meer dan een jaar verder en heeft er nog steeds geen inschrijving plaatsgevonden (frustratie nr. 8)

Je wordt ook ongelooflijk op kosten gejaagd.
Nog voor de aanvraag werd ingediend heeft ze een bijeenkomst van het BIG bijgewoond. Daar werd haar geadviseerd om alvast haar diploma door het NUFFIC (een officiële Nederlandse instantie) te laten erkennen. Is gebeurd. Kosten €212,-. Diploma is erkend en is gelijkgesteld aan “bachelor medische hulpverlening”. (zie bijlage).
Toen uiteindelijk de aanvraag werd gestart werd medegedeeld dat deze erkenning niet geldig was en dat BIG dit zelf opnieuw bij het NUFFIC zou laten erkennen.
(Frustratie nr. 9) wat moet je nog geloven wat ze allemaal zeggen.

Op dit moment werkt Aneta (al sinds 1 januari 2020) voor de stichting Tante Louise bij verpleeghuis Heideduin in Hoogerheide. Omdat ze niet geregistreerd is bij het BIG kan ze hier slechts verzorgende zijn. Ze werkt hier naar volle tevredenheid en ook hier merken ze dat ze veel meer in haar mars heeft en willen ze haar graag meer laten doen. Ze is inmiddels ook diverse cursussen gestart.
Ook tante Louise heeft geprobeerd haar te helpen met de registratie in het BIG, maar ook zij stuiten op onduidelijke antwoorden (frustratie nr. 10).

Via via heeft ze een keer een (sollicitatie) gesprek gehad in het Erasmus. Daar zou ze zo kunnen beginnen op SEH of IC, maar uiteraard niet eerder dan dat ze BIG geregistreerd is.

Ook in het BRAVIS zkhs willen ze haar graag hebben, maar alleen als ze BIG geregistreerd is.

Frustratie alom, zeker nu er steeds meer vacatures voor verpleegkundigen komen.

An never ending story? Of is er iemand die hier verandering in kan brengen?