Niet-reanimerenpenning zorgt soms voor veel onduidelijkheid
”Het is niet dat ik dood wil, maar het was ook niet de bedoeling dat ik er nu nog ben.” Steeds meer Nederlanders dragen een niet-reanimerenpenning, om aan te geven dat ze bij een hartstilstand niet gereanimeerd willen worden. Toch is er bij hulpverleners nog regelmatig veel onduidelijkheid en worden mensen tegen hun wil in gereanimeerd.
Toch gereanimeerd ondanks niet-reanimerenpenning
“Ik draag al jarenlang die penning bij me en op het moment dat ik er gebruik van had willen maken, werd het niet gerespecteerd. Daar baal ik nu – ruim 3 jaar later- nog steeds van. En ik kan daar ook nog steeds boos over worden”. Aan het woord is Ineke Beldman. Vlak voor Kerst 2021 zakte zij in een winkelstraat in elkaar. Omstanders die dit zagen begonnen haar direct te reanimeren, niet lettend op de niet-reanimerenpenning die ze droeg. Een penning die er juist voor had moeten zorgen dat die reanimatie niet plaatsvond. Al meer dan 25 jaar draagt zij deze niet-reanimerenpenning. ”Niet omdat ik depressief ben. Maar als ik met een afstandje naar het leven kijk, vind ik het redelijk zinloos hoe we er met z’n allen iets van proberen te maken. Dus ik vind het prima als ik dood neerval.”
Het verhaal van Ineke Beldman is niet uniek, maar exacte cijfers over het aantal mensen die – net zoals zij – ten onrechte zijn gereanimeerd, zijn niet bekend. Wel is duidelijk dat steeds meer mensen ervoor kiezen om zo’n niet-reanimeren penning te dragen. Het is een duidelijk signaal: als mijn hart stopt, wil ik niet dat iemand probeert mij te reanimeren.
Onduidelijkheid bij hulpverleners
Toch blijkt in de praktijk dat er onduidelijkheid is over wat hulpverleners wel en niet moeten doen als zij iemand met zo’n penning aantreffen. Voor BHV’ers en andere niet-medisch geschoolde hulpverleners geldt dat zij niet verplicht zijn te handelen naar een niet-reanimerenpenning. Vaak weten zij ook onvoldoende of zij de penning mogen of moeten respecteren. Voor artsen en andere BIG-geregistreerde hulpverleners ligt dat anders: zij zijn verplicht om de reanimatie te stoppen als er een geldige penning of verklaring aanwezig is.
Ineke Beldman vindt dat de keuze om niet gereanimeerd te willen worden gerespecteerd moet worden. “Ik vind het belachelijk dat mensen wél respecteren of ik begraven dan wel gecremeerd wil worden, maar niet dat ik niét gereanimeerd wil worden. Als ik dood dreig te gaan is mijn wens opeens niet belangrijk meer. Daar word ik witheet van”.
Kritiek op niet-reanimerenpenning
Internist Yvo Smulders van het Amsterdamse UMC is kritisch over de niet-reanimerenpenning: “Het is niet ondenkbaar dat sommigen die de penning bestellen, lijden aan een depressie of een verkeerd beeld hebben van hun medische toestand na een reanimatie. Mogelijk realiseren zij zich niet dat ze het risico lopen om te overlijden aan gebeurtenissen die normaliter niet fataal zijn. Ondanks alle argumenten van anderen, ben ik van mening dat beslissingen rondom het levenseinde zorgvuldiger moeten worden behandeld dan door het uitventen van een penning via internet”.
Tienduizenden mensen hebben niet-reanimerenpenning
De cijfers even op een rijtje: reanimaties komen – buiten het ziekenhuis om – zo’n 15.000 keer per jaar voor. Dit kunnen situaties zijn op straat, in een winkelcentrum, een sportpark, tijdens een evenement of gewoon thuis. Zo’n 70 procent van de reanimaties buiten het ziekenhuis gebeurt in een thuissituatie.
Jaarlijks vragen ongeveer zo’n 5000 mensen een niet-reanimerenpenning aan. Deze penning wordt sinds 2007 uitgegeven door de NVVE (Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde). Inmiddels zijn er dus tienduizenden mensen die met een dergelijke penning rondlopen. De penning is – net zoals een duidelijk zichtbare en goed leesbare tatoeage – een wettelijk erkende wilsverklaring.
In de Wet Geneeskundige Behandelingsovereenkomst (WGBO) zijn de rechten en plichten van de patiënt en zijn hulpverlener vastgelegd. Daarin staat ook dat patiënten altijd het recht hebben om een behandeling te weigeren. Vanaf 16 jaar worden mensen door de WGBO beschouwd als wilsbekwaam. Zij mogen daarom zelfstandig beslissen over een behandelverbod en op hen zijn de patiëntenrechten van toepassing die ook voor volwassenen gelden.
Informeer voordat u een beslissing neemt
De Koninklijke Nederlandsche Maatschappij tot bevordering der Geneeskunst (KNMG) adviseert dragers van een niet- reanimerenpenning altijd met hun arts te spreken over de voor- en nadelen van reanimatie in de eigen specifieke gezondheidssituatie. Daarnaast pleit de KNMG ervoor om een schriftelijke wilsverklaring aan het medisch dossier toe te voegen. Zo is de niet reanimeren wens bekend. Bespreek uw wens ook met familie, vrienden, kennissen en de huisarts. Wilt u meer informatie, kijk dan hier.
(Foto: MAX Meldpunt)
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Wat ben ik blij dat die man mijn huisarts niet is. Mijn man is in een verzorgingshuis en werd bij opname zeer goed besproken wel of niet te reanimeren. Wij hebben ook een wilsverklaring die ook bij arts is.
Als je zo ’n reanimeerpening wil, dan heb je zelf het besluit genomen en ook met je kinderen besproken. Ik vond dit onderwerp zeer slecht gebracht.
Het gaat om veel meer dan alleen: ik ben bang dat ik er slecht uit kom. Ik (73) heb ook zo’n penning. Mijn redenen zijn: een goede dood, leven is voltooid. Ik voorkom dat mijn kinderen later overbelast raken door mantelzorg (dit heb ik zelf meegemaakt door jarenlange zorg voor mijn ouders; toen ben ik ernstig overspannen geraakt), Door deze goede dood voorkom ik een latere opname in een verpleeghuis door een chronische ziekte of invaliditeit. Mijn kinderen wil ik alle ellende graag besparen.
Verbijsterend dat deze penning niet wordt gerespecteerd !
En wéér wordt er gediscussieerd over een autonoom besluit. Ik begrijp niet waarom anderen de behoefte voelen om zó indringend in het leven van een medemens in te grijpen. Laat svp de ander in zijn waarde en RESPECTEER svp zijn/haar wens om niet gereanimeerd te worden.
Je kan weldegelijk slecht uit een reanimatie komen. Ik heb ooit gelezen dat er cardiologen zijn die zelf nooit gereanimeerd willen worden. Zij zien namelijk de gevolgen die kunnen ontstaan.. Als een reanimatie meteen start na een hartstilstand en het hart komt snel weer op gang dan kan je er zonder restschade uitkomen. Maar als ze niet meteen reanimeren of ze reanimeren veel te lang dan heb je altijd restschade door zuurstoftekort in de hersenen.
Ik lees weleens dat ze drenkelingen die al een half uur onder water liggen gaan reanimeren. De hersenen hebben dan al te lang geen zuurstof meer gehad en eigenlijk brengen ze dan een dode weer tot een leven met veel minder of geen kwaliteit van leven als het lukt om het hart weer op gang te krijgen.
Kijk eens wat er met Prins Friso gebeurde, ook te lang gereanimeerd (is erkend door de artsen) en dat is nooit meer goed gekomen en hij is na 1,5 jaar toch overleden na als kasplantje in leven te zijn gehouden. Vreselijk toch. Of die jonge voetballer die op het veld in elkaar zakte. Die jongen is ook een kasplantje nu.
Te lang reanimeren is ook niet goed. Een collega van me, een vrij jonge kerel nog, kreeg een hartstilstand en ze zijn veel te lang blijven reanimeren. Hij was buiten kennis, na weken op de ic kwam hij bij. Zwaar geestelijk gehandicapt woont hij nu in een inrichting, kent niemand meer, zijn vrouw en kinderen zijn vreemden voor hem.
Dus die arts die in de uitzending zei dat de schade na reanimatie wel meevalt die geloof ik niet.
Dat moet je een ander niet aan willen doen. Dus meteen reanimeren en niet te lang, dat zou voor mij mijn wens zijn. Heb ik die keuze niet, dan niet reanimeren.
Dus je hebt 2x iets gelezen en 1 voorbeeld van dichtbij gezien en dat maakt dat je het beter weet dan een arts?
Ik snap wat je bedoeld maar deze voorbeelden maken niet dat iets wat een arts zegt niet klopt.
Ik vind het jammer dat niet de kant van de persoon die haar gereanimeerd heeft word meegenomen.
Heeft hij/zij de penning überhaupt gezien ?
Voor (Parkinson)patiënten die een DBS-operatie hebben ondergaan (met twee elektroden in de hersenen geplaatst) is het een moeilijker afweging om reanimeren toe te staan of te weigeren.
Het gebruik van een apparaat dat het hartritme kan herstellen door het geven van een elektrische schok (AED) kan ingezet worden, maar het DBS-systeem en lichaamsweefsels kunnen hierbij wel beschadigd raken. Bij cardioversie/AED adviseert Punt voor Parkinson (Groningen) indien mogelijk de neurostimulator op een bipolaire stand te zetten (0V) en de stimulator uit te zetten. Indien dit niet mogelijk is dan dient het AED-apparaat ingezet te worden als anders. Vaak gaat het goed omdat de DBS een ingebouwde weerstand heeft.
MAAR: de hersenen van iemand met de ziekte van Parkinson zíjn al beschadigd! Als het hart maar even stilstaat, lopen de hersenen door zuurstofgebrek nog meer schade op. Als iemand de reanimatie overleeft is de conditie daarna slechter dan daarvoor.
Dat heeft mij doen besluiten een niet-reanimerenpenning te dragen.
Doordat tijdens een reanimatie op Schiphol Plaza de NIET REANIMEREN penning bij de persoon in kwestie in de nek “gegleden” was is deze persoon SLACHTOFFER geworden van een reanimatie.
Dit specifieke “geval” heeft Mij ertoe laten besluiten om te kiezen voor een tatoeage op zowel Mijn onderarm (pols) als op Mijn sleutelbeen, tevens heb Ik sleutelhangers laten borduren met de text NIET REANIMEREN aan de ene zijde en DON’T RESUSCITATE.
Dit alles omdat Ik van mening ben dat Ik een mooi (voltooid) leven heb gehad, zonder dat Ik nog persé iets mee MOET maken (een bucketlist).
Ik ben NIET levensmoe , en heb dus ook geen behoefte om actief een einde aan Mijn leven te maken.
Zou het Mij overkomen dat een “hulpverlener” ondanks dat hij of zij de NR/DNR wens/melding heeft gezien en toch tegen Mijn expliciete wil in gaat reanimeren , dan zal Ik wanneer Ik daar “levend” uitkom een rechtszaak beginnen om alle kosten waar Ik en Mijn partner”tegenaan zullen lopen” te verhalen op degene die zonodig egoïstisch “de held” moest gaan uithangen.
Denk in deze aan hypotheek kosten , belastingen , dagelijks onderhoud en wat zo meer.
Iedereen heeft het recht om te mogen leven, maar ook heeft iedereen het recht om te mogen overlijden!!!!!
Ik ben het helemaal met u eens
Slecht gebracht onderwerp, alsof mensen weer betutteld moeten worden inzake het nemen en het liefst met je huisarts bespreken voor je een reanimatiepenning neemt.
Mijn huisarts heeft mijn levenstestamet al, bondien gaat het hier om vrijwilligers m.a.w. hoe vaak staat je huisarts naast je als je op straat een hartstilstand krijgt die dan tegen de vrijwilliger zegt jahoor die penning is met mij besprokem.
Te idioot voor woorden gewoon, mensen doen dat niet zomaar een penning aanschaffen!
Mijn oproep zou juist zijn aan iedereen vrijwilligers en professionele hulpverleners stop met reanimeren zodra je een penning of tatoo ziet.
Ik vind het eerlijk gezegd meer dan schandalig dat amateurs zich niets hoeven aan te trekken van een NIET Reanimeren medaille !!L het gaat niet om hun, maar om de persoon die niet gereanimeerd wil worden. We hebben dus blijkbaar niets te zeggen over ons eigen lichaam en leven… je hebt niet voor niets zo,n medaille omhangen. Ik ben hier heel erg van geschrokken en al helemaal van die arts die in het programma was…..maar ook van de presentatrice.. zij was duidelijk op de hand van de arts…
Het hele gedoe om het niet-ranimeren cq het feit dat ‘helpers’ het negeren als iemand een niet-reaniamtiepenning draagt, komt volgens mij voort uit onze angst voor de dood. De dood is volkomen natuurlijk maar wordt sinds de medische kennis en toenemende mogelijkheden nog steeds zo veel mogelijk bestreden ongeacht het feit dat ook steeds meer medici aangeven dat ze te lang, te veel doen (waaronder dus reanimeren) om mensen in leven te houden. Aan de andere kant willen de meeste mensen het liefst in hun slaap overlijden omdat ze niet willen lijden voor ze sterven. Wat is er dan mis met het opeens dood inelkaar zakken – dus niet lijden voor je sterft?! Ik heb het beleefd dat zelfs 112 broeders iemand reanimeerden die duidelijk een penning ‘niet-reanimeren’ om had; gelukkig lukte de reanimatie niet. Het wordt tijd dat we ons gaan bezinnen op de natuurlijkheid van de dood en deze gaan accepteren.
Hier ben ik het zo ontzettend mee eens 👍
Dood hoort bij het leven en als het jouw tijd is, dan ga je.
Ik heb jarenlang discussies gevoerd tijdens EHBO/Reanimatie en AED.
Ook ik heb de uitdrukkelijke wens NIET gereanimeerd te worden. Mij werd tien verteld dat de eerstehulpverlenets niet mochten zoeken naar een penning, alleen de professionele hulpverleners mogen dat. Daar ven je verdorie lekker mee 😡 mijn leven, mijn lijf, mijn beslissing