Zorgpersoneel uitgeput door coronacrisis
De coronacrisis heeft er bij medewerkers in de zorg zwaar ingehakt. Een grote meerderheid van hen, 85 procent, vindt dat zorgpersoneel in die periode te zwaar belast is. De helft voelt zich fysiek en emotioneel uitgeput. Ruim een kwart overweegt minder te gaan werken of te stoppen. Er is veel ergernis over het gebrek aan concrete waardering voor zorgpersoneel.
Onveilig en onvoldoende beschermd
Dat blijkt uit onderzoek onder ruim 6.600 medewerkers van ziekenhuizen, zorginstellingen en thuiszorg. Het onderzoek is uitgevoerd door het tv-programma Hollandse Zaken van MAX in samenwerking met vakbond FNV. Van de zorgmedewerkers voelde meer dan de helft zich tijdens hun werk onveilig en onvoldoende beschermd. Meer dan een kwart heeft het werk tijdens de coronacrisis zelfs als traumatisch ervaren.
Waardering
Zorgpersoneel hunkert naar échte waardering, zo blijkt uit het MAX-onderzoek. De landelijke applausactie in maart gaf en geeft veel zorgverleners een dubbel gevoel, omdat een hogere beloning uitblijft. En juist meer salaris heeft voor de overgrote meerderheid (88 procent) de hoogste prioriteit. Daarnaast heeft zorgpersoneel dringend behoefte aan minder werkdruk, meer collega’s en minder bureaucratie.
Bonus
En de deze week aangekondigde bonus van €1.000? Die had volgens het zorgpersoneel bijna twee keer zo hoog moeten zijn: €1.850. En dan nog heeft een bonus alleen zin als er ook een stevige structurele loonsverhoging komt, vindt driekwart (74 procent).Vakbond FNV eist 5 procent meer loon, met een minimum van €200 extra per maand. De zorgmedewerkers vinden dat ze – gemiddeld – recht hebben op 7,6 procent erbij. .
Werkbelasting
Volgens FNV-vice-voorzitter Kitty Jong is de werkbelasting van zorgpersoneel ‘echt veel en veel te hoog’. Ze vindt het kwart dat overweegt minder te werken of te stoppen ‘schokkend’ met het oog op het toch al grote personeelstekort. En dan komt er mogelijk ook nog een tweede corona-golf aan, waarvoor veel zorgmedewerkers blijkens het onderzoek bang zijn.
Frustraties
Uit het onderzoek spreekt veel onmacht en cynisme over de arbeidsomstandigheden en de waardering. Zo denkt driekwart (74 procent) na de corona-crisis te kunnen fluiten naar een loonsverhoging. Het frustreert een even grote groep dat ze als zorgmedewerkers niet mogen staken. En dat terwijl het gros (90 procent) vindt dat er hard met de vuist op tafel moet worden geslagen.
Kitty Jong van FNV voorspelt een hete herfst en acties voor hoger loon in de zorg. De bonus is een begin. Maar er is meer nodig. ‘Nu ervaren veel zorgmedewerkers niet zozeer applaus, maar eerder een opgestoken middelvinger, vooral vanuit de politiek.
Bekijk de uitzending van Hollandse Zaken over dit onderwerp terug op deze pagina.
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Dat velen in vitale beroepen* uitgeput zijn door de Cotona-pandemie dat begrijp ik.
Voor allen werkzaam in vitale beroepen* neem ik “mijn-pet-af”.
*=personeel van ziekenhuizen, verpleging, verzorging en thuiszorg, ambulancezorg en ondersteunend personeel, zoals schoonmaak in zieken- en verpleeghuizen en voor militaire artsen en geneeskundigen.
Dat ze nu (m.u.v. artsen) € 1000 NETTO als blijk van waardering krijgen, gun ik ze van harte.
Echter let’s set the records straight: ruim een kwart van deze overwoog minder te gaan werken of te stoppen al vóór de Cotona-crisis uitbrak (net als in o.m. het onderwijs).
Ja, het zorg personeel heeft hard gewerkt, dat is waar. Ze krijgen een bonus van 1000 euro, ik vind het geweldig! Maar kun je dan ook eens tevreden zijn!
Wat krijgen de schoonmaaksters/ schoonmakers uit andere bedrijven extra? Wat de supermarktmedewerkers extra? Wat krijgen de vrachtwagenchauffeurs extra?
Wat krijgen al die middenstanders die niet of net niet voor steun van de overheid konden rekenen extra? Die moeten nu op een houtje bijten, krijgen niets extra’s.
Deze mensen hebben zich ook een slag in de rondte gewerkt.
Prima hoor dat de zorgmedewerkers die bonus van 1000 euro krijgen, maar mensen wees ook eens tevreden.
En laten we wel wezen, iedereen doet als of alles weer kan, ik hou mn hart vast als de vakantiegangers weer terug komen van uit de buitenlanden.Die gaan echt dan allemaal niet nog 2 weken thuisblijven.
We kunnen nog wel eens een hele moeilijke tijd te gemoed gaan, want corona is nog niet weg en de economische crisis moet nog beginnen, let op mijn woorden!
Dus ik zou nog maar eens even goed nadenken om mn baan op te zeggen in de zorg.
En dan erbij, dat geld wat extra wordt uit gekeerd evenals de steun die de overheid bedrijven heeft geboden, dat moet wel ergens vandaan komen, juist ja van u en mij!
Zorg ervoor dat de dingen die je wil realiseren of wil hebben je niet doen vergeten wat je al hebt.
Ik heb in de zorg gewerkt en nooit begrepen waarom zoveel collega’s vonden dat ze slecht betaald werden, ik was altijd tevreden met mijn salaris. Ik vergeleek het vaak met andere, veel zwaardere onderbetaalde beroepen en dan vond ik dat ik geen reden had tot klagen. Ik zou indertijd zelfs bereid zijn geweest salaris in te leveren voor extra handen aan het bed. Wat je zeker niet moet willen is dat in deze beroepen, en daar valt ook het onderwijs onder, dit vak kiezen om het geld en niet om de roeping, want dan loop je risico om mensen aan het bed of voor de klas te krijgen die zich helemaal niet betrokken voelen bij de medemens waarvoor ze verantwoordelijk zijn maar ze doen het omdat het dan goed betaald zou worden. Dat lijkt me zeer onwenselijk. Dus men moet ook andere manieren verzinnen om te laten zien hoe mooi dit beroep is.
Dat zorgpersoneel nu ineens verheven wordt tot een soort engelen en Goden begrijp ik ook niet. Ja, het zal best zwaar geweest zijn voor met name het IC personeel, maar er waren ook zorgverleners, waaronder ook artsen die thuis zaten (wel tegen hun zin) omdat operaties en overige afspraken werden uitgesteld. Ik weet dat uit betrouwbare bron. Niet iedere verpleegkundige kan op een IC werken. En verder waren bijna alle afdelingen gesloten, dus daar was veel minder personeel nodig.
En wat mij ook stoorde was dat we niet mochten klagen over de quarantaine want in de oorlog was het allemaal veel erger, dat is ook zo, en dat geldt vooral voor de artsen en verpleging want die zagen in de oorlog jonge mensen met vreselijke verwondingen. Mensen die stierven door oorlogsgeweld. Dus óf je stopt met vergelijken hoe het vroeger was of iedereen vergelijkt het met vroeger, dus ook zorgpersoneel.
De enige mensen die zeer terecht mogen klagen zijn de ouderen die opgesloten worden en hun familie die hun ouders/dierbaren niet mochten bezoeken waardoor mensen in eenzaamheid stierven. Dat is onmenselijk en mijns inziens een misdaad tegen de menselijkheid.
Ik heb in de zorg gewerkt en nooit begrepen waarom zoveel collega’s vonden dat ze slecht betaald werden, ik was altijd tevreden met mijn salaris. Ik vergeleek het vaak met andere, veel zwaardere onderbetaalde beroepen en dan vond ik dat ik geen reden had tot klagen. Ik zou indertijd zelfs bereid zijn geweest salaris in te leveren voor extra handen aan het bed. Wat je zeker niet moet willen is dat mensen in deze beroepen, en daar valt ook het onderwijs onder, dit vak kiezen om het geld en niet om de roeping, want dan loop je risico om mensen aan het bed of voor de klas te krijgen die zich helemaal niet betrokken voelen bij de medemens waarvoor ze verantwoordelijk zijn maar ze doen het omdat het dan goed betaald zou worden. Dat lijkt me zeer onwenselijk. Dus men moet ook andere manieren verzinnen om te laten zien hoe mooi dit beroep is.
Dat zorgpersoneel nu ineens verheven wordt tot een soort engelen en Goden begrijp ik ook niet. Ja, het zal best zwaar geweest zijn voor met name het IC personeel, maar er waren ook zorgverleners, waaronder ook artsen die thuis zaten (wel tegen hun zin) omdat operaties en overige afspraken werden uitgesteld. Ik weet dat uit betrouwbare bron. Niet iedere verpleegkundige kan op een IC werken. En verder waren bijna alle afdelingen gesloten, dus daar was veel minder personeel nodig.
En wat mij ook stoorde was dat we niet mochten klagen over de quarantaine want in de oorlog was het allemaal veel erger, dat is ook zo, en dat geldt vooral voor de artsen en verpleging want die zagen in de oorlog jonge mensen met vreselijke verwondingen. Mensen die stierven door oorlogsgeweld. Dus óf je stopt met vergelijken hoe het vroeger was of iedereen vergelijkt het met vroeger, dus ook zorgpersoneel.
De enige mensen die zeer terecht mogen klagen zijn de ouderen die opgesloten worden en hun familie die hun ouders/dierbaren niet mochten bezoeken waardoor mensen in eenzaamheid stierven. Dat is onmenselijk en mijns inziens een misdaad tegen de menselijkheid.