Tweede golf in verpleeghuizen, houden personeel en bewoners het vol?
In verpleeghuis De Molenberg in het Gelderse Groenlo is er opnieuw op 8 van de 9 afdelingen een uitbraak van het gevreesde virus. De tweede golf lijkt al in augustus te zijn begonnen en zou inmiddels volgens het RIVM alweer de piek van maart-april hebben genaderd.
Alle hens aan dek
Voor de zorgmedewerkers is het alle hens aan dek in De Molenberg, net als in ongeveer een kwart van alle verpleeghuizen in Nederland. Verpleegkundigen en verzorgenden die vaak nog niet helemaal hersteld waren van de eerste golf, moeten weer alle zeilen bijzetten. In de verpleeghuizen kan de zorg niet worden afgeschaald zoals in de ziekenhuizen. Deze zorg houdt niet op, ook niet als zorgpersoneel uitvalt door ziekte of omdat ze positief testen of in afwachting zijn van een testuitslag. Met veel creativiteit en solidariteit tussen zorginstellingen slaan ze zich er doorheen. En met hulp van mantelzorgers, hoewel daar de rek er soms ook wel uit is.
Gelukkig wel bezoek
Gelukkig is er tijdens de tweede golf ook in de verpleeghuizen geen totale lockdown. Beperkt bezoek, 1 familielid per dag, is nog steeds welkom in De Molenberg. Tijdens de eerste golf was dat wel anders. Trees Zieverink-Berentsen had het hier erg moeilijk mee. Zij woonde in de Molenberg tijdens de eerste golf. Ze overleed op 8 oktober aan de gevolen van het coronavirus. Over haar ervaring met corona schreef ze het volgende gedicht dat nu op een Herinneringsmuur in het verpleeghuis hangt.
Wat een tijd hebben wij doorstaan
Wat een tijd hebben wij doorstaan…
Coronavirus! Met onze gedachten, allen doorheen gegaan
Met huilen en lachen, en heel veel verdriet…
Hebben wij, met ons allen, door heen gewied
We waren met elkaar
En samen ook eens, met elkaar
Moeilijk was op je kamer blijven, dat hadden ze het liefst
En niemand in die vier maanden aan de deur, dat was triest
In stilte verwerken, die dagen waren lang
Zuster kwam wel kijken, gaat het nog, nee wij zijn bang
Maar nu is het zover, bezoek ontvangen mag
Iedereen werd er vrolijk, de deuren ging open met een lach
We hopen dit nooit meer mee te maken
En herdenken alle mensen, die door die ziekte ons moest verlaten
Wij hebben een mooie herinnering gemaakt
Ieder heeft zijn hart geschilderd, naar eigen keus en smaak
Allen zijn eigen betekenis op het hart gezet
Met deze herinnering allen ons best gedaan
Daarom blijft deze herinnering altijd bestaan.
Trees Zieverink-Berentsen. Juli 2020.
